Jest mur. Stoi sobie przy chodnika w centrum miasta, niedaleko stacji metra. Właśnie tam, gdzie obok przechodzi wielu ludzi.
Na tym murze mieszka skrzat. Mały, w brązowych, wełnianych spodniach i zielonym kubraczku. Nosi skórzane trzewiki bez zadartych nosków, a na głowie pomarańczową czapkę z daszkiem, z wizerunkiem uśmiechniętego Księżyca. I ma zadbaną, krótko przystrzyżoną brodę.
Skrzat właściwie niczym się nie różni od ludzi, poza tym, że jest mniejszy i nie jest człowiekiem, stąd może się im przypatrywać z dystansem. A że jest bardzo spostrzegawczy, świetnie poznał ludzi i wie, co im się podoba.
Jego praca polega na tym, że każdemu przechodniowi stara się pokazać fragment ściany, który może mu się bardzo spodobać. Tak więc skrzat ciągle maluje i stara się, żeby mur była jak najatrakcyjniejszy i przyciągał uwagę przechodniów.
Jednak mur ma stronę niewidoczną dla przechodniów. Z tej drugiej sypie się tynk, cegły kruszeją i odpadają.
Skrzat nie ma czasu na remont, bo chce, żeby piękny widok na murze poprawiał ludziom nastrój. Stale pracuje nad malunkami. I pracuje coraz więcej, gdyż nawet po malowanej stronie pojawiają się pęknięcia
i rysy. Mimo tego nie zamierza zabrać się za naprawę drugiej strony, bo nie chce, by ta widoczna choć na chwilę przestała być ładna. Bo nie będzie sprawiać przyjemności przechodniom.
A może, myśli skrzat, sprawi ludziom zawód, bo ludzie oczekują, że zobaczą ładną ścianę...
Nie wiadomo, czy skrzat potrafi zdać sobie sprawę z tego, że bez gruntownej naprawy, mur runie...
Na tym murze mieszka skrzat. Mały, w brązowych, wełnianych spodniach i zielonym kubraczku. Nosi skórzane trzewiki bez zadartych nosków, a na głowie pomarańczową czapkę z daszkiem, z wizerunkiem uśmiechniętego Księżyca. I ma zadbaną, krótko przystrzyżoną brodę.
Skrzat właściwie niczym się nie różni od ludzi, poza tym, że jest mniejszy i nie jest człowiekiem, stąd może się im przypatrywać z dystansem. A że jest bardzo spostrzegawczy, świetnie poznał ludzi i wie, co im się podoba.
Jego praca polega na tym, że każdemu przechodniowi stara się pokazać fragment ściany, który może mu się bardzo spodobać. Tak więc skrzat ciągle maluje i stara się, żeby mur była jak najatrakcyjniejszy i przyciągał uwagę przechodniów.
Jednak mur ma stronę niewidoczną dla przechodniów. Z tej drugiej sypie się tynk, cegły kruszeją i odpadają.
Skrzat nie ma czasu na remont, bo chce, żeby piękny widok na murze poprawiał ludziom nastrój. Stale pracuje nad malunkami. I pracuje coraz więcej, gdyż nawet po malowanej stronie pojawiają się pęknięcia
i rysy. Mimo tego nie zamierza zabrać się za naprawę drugiej strony, bo nie chce, by ta widoczna choć na chwilę przestała być ładna. Bo nie będzie sprawiać przyjemności przechodniom.
A może, myśli skrzat, sprawi ludziom zawód, bo ludzie oczekują, że zobaczą ładną ścianę...
Nie wiadomo, czy skrzat potrafi zdać sobie sprawę z tego, że bez gruntownej naprawy, mur runie...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz